„...upplifi mig kannski svolítið fyrirferðamikinn...“ Rannsókn á líkamsmynd ungra íslenskra karla

Áhersla á líkamlegt útlit hefur aukist til muna á undanförnum árum í vestrænum samfélögum. Rannsóknir síðustu ára á líkamsmynd einstaklinga hafa þó hvað flestar snúið að vandamálum kvenna og hafa þær lengi vel verið taldar hafa verri líkamsmynd en karlar. Verulegur skortur hefur þess vegna verið á rannsóknum sem snúa að líkamsmynd karla. Markmið þessarar ritgerðar er að skoða líkamsmynd ungra íslenskra karla. Sérstaklega hvað varðar félags- og menningarlega kröfur í þeirra garð. Fjallað verður um karlmennsku og hvernig hún hefur breyst á undanförnum árum, líkamsmynd karla og átraskanir. Einnig verður fjallað um félags- og menningarlega áhrifaþætti líkt og fjölskyldu, jafningja og fjölmiðla og tekin verður fyrir kenning Festinger um félagslegan samanburð. Tekin voru eigindleg viðtöl við sex karla á aldrinum 18-25 ára af höfuðborgarsvæðinu. Helstu niðurstöður rannsóknarinnar eru að þrír af sex viðmælendum voru ekki ánægðir með eigin líkamsmynd sem bendir til þess að karlar séu einnig að kljást við vandamál tengd líkamsmynd sinni. Einnig bentu niðurstöður til þess að tilfinningalegt rými karla sé að aukast á sama tíma og þeim er ýtt nær hefðbundnum staðalmyndum karlmennsku. Jafnframt getur óánægja með eigin líkamsmynd haft slæmar afleiðingar fyrir andlega heilsu og meðal annars leitt til átraskana, eins og einn viðmælandinn glímir við. Í takt við fyrri rannsóknir voru viðmælendur frekar óánægðir með efri hluta líkamans og vildu einhverjir grennast og aðrir verða vöðvameiri